پیش بینی کارکردهای خاطره گویی براساس مدل پنج عاملی شخصیت در سالمندان

اهداف هدف از پژوهش حاضر بررسی پیش بینی کارکردهای خاطره گویی براساس مدل پنج عاملی شخصیت در سالمندان است. مواد و روش ها تعداد 242 فرد سالمند بالای شصت سال عضو کانون های بازنشستگی شهر شیراز به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. افراد نمونه با تکمیل مقیاس کارکردهای خاطره گویی و پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت گلدبرگ در این پژوهش شرکت کردند. از میان افراد گروه نمونه چهل نفر به دلیل عدم تکمیل کامل پرسشنامه ها از پژوهش حذف شدند. شرکت تمامی آزمودنی ها با رضایت آگاهانه بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی، از شاخص های میانگین، انحراف استاندارد و ضریب همبستگی پیرسون و در بخش آمار استنباطی از رگرسیون چند گانه همزمان برای پیش بینی کارکردهای خاطره گویی استفاده شده است. در اجرای عملیات تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری spss 16 استفاده گردید. یافته ها نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه هم زمان نشان داد که عامل روان نژندگرایی مدل پنج عاملی شخصیت، کارکردهای خاطره گویی حفظ صمیمیت ) 25 / p≤ 0/001, β= 0 ( و تجدید خاطرات تلخ ) 28 / p≤ 0/001, β= 0 ( را پیش بینی کرد. همچنین عامل برون گرایی مدل پنج عاملی شخصیت کارکرد خاطره گویی آموزش/آگاهی را پیش بینی نمود ) 18 / .)p< 0/05, β= 0 نتیجه گیری در تبیین یافته های پژوهش حاضر می توان این گونه نتیجه گیری کرد که افراد، دچار میزان بالای آسیب پذیری هیجانی به عنوان یک صفت، به منظور نشخوار خاطرات تلخ و زنده نگه داشتن یاد دوستانی که دیگر در بین آن ها نیستند خاطرات خود را مرور یا بازگو می کنند و افراد برون گرا با هدف آموزش درس زندگی و انتقال تجربیات خود به دیگران از خاطره گویی استفاده می کنند. به درمانگران پیشنهاد می شود که در درمان خاطر هگویی، بر کارکردهای سازگارانه تر خاطره گویی )مانند، هویت و حل مسئله، گفتگو و آموزش/ آگاهی( تاکید نمایند و این گونه کارکردها را آموزش دهند.